دلم را سپردم به بنگاه دنیا

و هی آگهی دادم اینجا و آنجا

و هر روز برای دلم مشتری آمد و رفت

و هی این و آن

سرسری آمد و رفت

ولی هیچکس واقعاً

اتاق دلم را تماشا نکرد

دلم قفل بود

کسی قفل قلب مرا وا نکرد.

یکی گفت: چرا این اتاق پر از دود و آه است

یکی گفت چه دیوارهایش سیاه است

یکی گفت چرا نور اینجا کم است

و آن دیگری گفت : و انگار هر آجرش

فقط از غم و غصه و ماتم است !

و رفتند و بعدش دلم ماند بی مشتری

و من تازه آن وقت گفتم :

خدایا، تو قلب مرا می خری ؟.

و فردای آن روز

خدا آمد و توی قلبم نشست

و در را به روی همه

پشت خود بست

و من روی آن در نوشتم 

ببخشید، دیگر

"برای شما جا نداریم

از این پس به جز او کسی را نداریم

امروزهم به سرامدوبازنیامدی!چه بی خیال ازکنارخیالهایم گذشتی وچه بی وفاازاین همه وفادل بریدی!مراکه شاهزاده هزارویک شبت بودم.ساده ازقصه رویاهایت بیرون زدی وسایه نشین غصه هایم کردی.

چاره ای کن برای تسلی پریشانیهایم که لحظه ها از درد حسرت.ساعتهاشده اند.

بهانه نگیرکه تمام بهانه هارا پی بهانه روانه کرده ام.اگرخواستی ازاحوال من با خبر شوی .ردپای اشکی.مرگ احساسی.یا جنون دیوانه ای را دنبال کن.راستی هنوز هم تنها دلیل دلتنگیهایم تو هستی.